Dla jasności, przypominam: nie jestem jakimś szczególnym wielbicielem medialnych gwiazd. Niektórzy nawet mówią o moich "antydziennikarskich fobiach" :-). Irytuje mnie już klasyczny dziennikarz szczebla niskiego, a co dopiero prawdziwi profesjonaliści... Podsumowując: w wypowiedziach na temat tej grupy zawodowej trudno posądzać mnie o obiektywizm.
JEDNAK, mimo braku entuzjazmu wobec tej profesji uważam, że... dziennikarskie poczucie wyższości wobec internautów i blogerów ma solidne podstawy!
W każdej dyscyplinie sportowej zawodowcy górują nad amatorami.
Widoczne jest to także wśród komentatorów politycznych. Z jednej strony karni, dobrze wyszkoleni, dobrze dowodzeni, dobrze wynagradzani medialni wojownicy... Niezwyciężeni, niezważający na rzeczywistość, twórcy medialnych faktów... A z drugiej? Pospolite ruszenie. Zupełna amatorszczyzna. Pozbawiona dowództwa blogowa zbieranina. Bloger przy dziennikarzu jest jak mrówka, która mimo najszczerszych chęci nie jest w stanie udusić słonia. Może co najwyżej połaskotać za uchem...
Ale to zupełnie inny temat :) O dziennikarskich przewagach przypomniałem sobie dziś, dzięki jednemu z młodych dziennikarzy... Nazwijmy go "Panem Dziennikarzem Łukaszem".
Pan Dziennikarz zaszczycił swą obecnością stronę interenetową na której internauci protestują przeciwko pomysłowi telewizji publicznej, aby celebryta - "satanista" występował w jakimś tam programie jako juror.
"Leczcie się, ludzie" - doradził internetowemu plebsowi Pan Dziennikarz Łukasz nie wdając się w jakiekolwiek polemiki.
Po reakcjach sugerujacych, że swym wpisem intelektualista zademonstrował pogardę wobec ludu prostego, Pan Dziennikarz Łukasz usunął swój wcześniejszy wpis.
"Przerażacie mnie, ludzie" - zmodyfikował swą wypowiedź Pan Dziennikarz Łukasz.
Pogłoski o rozpowszechnionej wśród dziennikarzy pogardzie wobec ludu okazały się na szczęście nieprawdziwe.
Aktualna liczba uczestników "Gulaszowego Czwartku" zarejestrowanych na Facebooku: 478
(Facebookowcy! Dopisujcie się! I zapraszajcie znajomych!)
